پس از تحلیل علت عدم امکان اتکا به گروه‌های اپوزیسیون برای تغییر حکومت در ایران، فارین افرز به سراغ اقدامات نظامی و خشن می‌رود؛ اقداماتی از جنس ترور و حمله نظامی. این نشریه ابتدا یک گزینه عجیب روی میز می‌گذارد: ترور رهبر ارشد ایران! البته بلافاصله پس از طرح این مساله، فارین افرز تاکید می‌کند که ساختار سیاسی در ایران به صورت شبکه‌ای مستحکم و مستقر است و حتی با ترور رهبر عالی ایران هم ساختار دچار فروپاشی نمی‌شود و نهایتا دچار لرزش‌هایی خفیف از جنس هر تغییر سیاسی دیگری در کشور می‌شود.